Vanochtend werd ik getrakteerd op onderstaande zin:
Hoe de bodem van de windmolen – compleet met deur erin – is losgeraakt, is niet bekend.
Bron: Tubantia
Dat de deur nog in het verloren deel van de windmolen zit, zeg! Alsof het onmogelijk is dat na een harde bons op het asfalt een stalen deur, de ingang van de toekomstige windmolen, zich nog keurig op z’n plek bevind! Je kunt het bijna niet geloven. Fijn dat de foto bij het artikel laat zien dat het echt waar is.
De schrijver van het zevenzinnige stukje moest gedacht hebben dat een vrachtwagen die zijn lading verliest te weinig spanning opwekt bij de gemiddelde lezer. Hij (ik verwijs hier naar het geslacht van het woord schrijver, niet naar het geslacht van de persoon) zal een blik op de foto hebben geworpen en zag tot zijn grote verrassing: hé, de deur zit er nog in! Dat is gek! Een perfect detail om de lezer mee te verwarren. (Het kan ook zijn dat er, op zondagavond, een fles wijn in het spel was die enige meligheid veroorzaakte.)
Als lezer ben ik nu wel nieuwsgierig geworden. Inderdaad, waarom zit die deur nog in de windmolen? En waarom word ik op dit detail gewezen? Wat is de diepere laag die ik over het hoofd zie? Welke kennis mis ik om het mysterie op te lossen? De schrijver laat me achter met onbeantwoorde vragen, door slechts vier woorden toe te voegen aan een verder saaie mededeling. Heel goed. Het inspireert. Tot het schrijven van dit bericht bijvoorbeeld. Geen betere start van de maandagochtend denkbaar. Hartelijk dank, onbekende schrijver!
