Vaak vraag ik mij af wat ik eigenlijk aan het doen ben. De grote vragen van het leven komen dan voorbij. Wie ben ik? Waarom ben ik hier? Wat wil ik eigenlijk? Wat heb ik nog toe te voegen aan de wereld? De antwoorden zijn veelal van een deprimerende bescheidenheid.
Om mezelf op te beuren kijk ik dan naar een foto van NASA. Deze bijvoorbeeld:
En dan realiseer ik me weer even dat mensen uiteindelijk niets meer zijn dan uit de kluiten gewassen mieren. En mieren denken helemaal niet na over wat ze nog toe te voegen hebben aan de wereld. Denk ik. Hoop ik.
Die realisatie inspireert me dan weer om een verhaal te schrijven over een mier, die wel vragen stelt over het leven. Heb ik ongemerkt en in alle bescheidenheid toch weer iets toegevoegd aan de wereld.
