‘We need better stories’. Het kwam er haast als noodkreet uit. Tanya O’Caroll deed deze uitspraak tijdens de sessie rond Digital Commons op de Public Spaces Conferentie. Als het gaat om onze digitale autonomie, om het creëren van digitale infrastructuur die niet bestierd worden door grote bedrijven buiten de greep van onze jurisdictie, dan hebben we veel betere strategische communicatie nodig. Als voorbeeld noemde ze de klimaatbeweging. Door herhaalde boodschappen hebben zij het wel dingen voor elkaar gekregen, waaronder nieuwe wetgeving.
Of O’Caroll gelijk heeft wat betreft de successen van klimaatactivisten en hun invloed op wetgeving (denk aan The Green Deal), durf ik niet te bevestigen. Want hoe lang vecht Greenpeace al tegen oliebedrijven? Pas toen een van die activisten zich meldde op het Europese politieke toneel (D. Samson) kwam die deal tot stand. O’Caroll haalt in ieder geval wel inspiratie uit de manier van campagnevoeren door de klimaatbeweging. Massacampagnes zoals we zien vanuit verschillende geledingen uit de klimaatbeweging hebben we ook nodig om tegenwicht te bieden aan de paar bedrijven die dominant zijn in ons digitale leven. Deze zijn uitgegroeid tot staten buiten de staat (private states), zoals Reijer Passchier ze op hetzelfde event noemde. Bedrijven die in de haarvaten van onze samenleving zijn doorgedrongen en ons terugbrengen naar een feodaal stelsel, waarin we afhankelijk zijn van hen als leenheren. Want in hoeverre bezitten we onze telefoon als we afhankelijk zijn van de software updates van de maker van die telefoon? En als we afhankelijk worden van private datakabels op de bodem van de zee, wat zijn daar de afbreukrisico’s van? Als ik me onttrek aan de nukken van de grote spelers, komt mijn e-mail dan nog wel aan? Trouwens, de data op servers beheerd door Amerikaanse bedrijven zijn voor de Amerikaanse regering doorzoekbaar, ook als die servers in Middenmeer staan. Wat is daarop uw antwoord, Nederlandse overheid? Door uw e-mail op een Amerikaanse server te parkeren?
Als community die de gevaren ziet voor onze digitale infrastructuur, moeten we krachten bundelen en verhalen vertellen dat het anders moet en kan. Ik voel me aangesproken door die oproep van O’Caroll’s. Hoe kan het ook anders. Storytelling vervlecht ik in al mijn werk én ik wacht al jarenlang met smart op de val van big tech. Ik heb echter nog veel vragen hoe we betere verhalen kunnen maken en er mee de boer op kunnen. Welke verhalen moeten we dan vertellen? Wie moet welk verhaal horen? Op welke plekken moeten de verhalen eindeloos herhaald worden? Waar maken we de grootste kans om gehoord te worden? Hoe maken we verhalen die EU breed gedragen kunnen worden?
Deze vragen wil ik de komende weken (maanden) verder onderzoeken met mededeelnemers aan Public Spaces en anderen die zich sterk maken voor digitale autonomie. Ik wil helpen vorm te geven aan verhalen die raken. Dat is mijn belofte aan de community. Het terugdringen van big tech moeten we met elkaar afdwingen.
Wil je samen met me onderzoeken hoe we betere verhalen vertellen? Laat het me dan weten. Hieronder in de commentaren, via Mastodon of via mijn e-mail formulier.
